یادداشتی به بهانه روز ملی صادرات!

نویسنده tohfebaloch
دسته بندی ها: دسته‌بندی نشده
برچسب ها: بدون برچسب
دیدگاه: 1 دیدگاه
انتشار در تاریخ : اکتبر 21, 2014

استان سیستان و بلوچستان با جای دادن فرهنگ های مختلف و آب و هوای متنوع در خود، دارای پتانسیل های بی شمار تولیدی، تجاری و صادراتی است. درخت نخل، انواع خرما و فرآورده های آن، موز، انبه، زیتون، نخل وحشی داز، همچنین انواع هنرها و صنایع دستی و انواع محصولات زراعی و دامی تنها جزئی از ظرفیت های صادراتی استان به شمار می آیند.ex

 

بر پایه ی اعلام نظر مراکز اقتصادی جهان، در دهه های آینده یکی از بازارهای جذاب و پرکشش جهان، بازارهای کشورهای آسیای میانه هستند. بر این اساس بسیاری از کشورها درصدد برآمده اند تا با توسعه ی روابط اقتصادی خود با این کشورها بسترهای لازم برای توسعه ی صادرات خود با آن ها زا فراهم کنند.

در این میان سیستان و بلوچستان به دلیل ارتباط زمینی و آبی بسیار مناسب با افغانستان، پاکستان و هند و آب های آزاد می تواند جایگاه ویژه ای در توسعه ی صادرات ایران به کشورهای آسیای میانه، پاکستان، افغانستان و … ایفا کند.

حال اگر واقع بینانه جایگاه صادرات را در استان ارزیابی کنیم به این نتیجه می رسیم که با وجود ظرفیت های صادراتی بسیار، بخصوص در حوزه ی کشاورزی و معدن، میزان صادرات استان بسیار اسفناک است. این در حالی است که مثلا در مورد خرما بازار کشور اشباع است و تنها گزینه ممکن برای حمایت از کشاورزان و توسعه تولید، صادرات این محصول طلایی به بازارهای جهانی است.

اما موانع و مشکلات صادرات در استان، بسیار ریشه ای تر از آنچه است که در نظر می آید؛ نبود زیرساخت های مختلف از جمله راه های ارتباطی، شبکه ریلی و از سویی نبود صنایع تبدیلی و حتی کارگاه های تولیدی و بسته بندی تنها بخشی از مشکلات فراروی تولید و صادرات در استان است. ضعف سرمایه گذاری در صنایع مادری مانند خرما موجب شده تا بخش عظیمی از محصولات منطقه تلف شود و به دلیل راه های ارتباطی نامناسب، عدم بازاریابی، و خلا ارتباطات تجاری با کشورهای همسایه نتواند به بازارهای جهانی راه یابد و به دلایل مختلف از جمله نداشتن بازاریابی و نداشتن بسته بندی مناسب حتی در بازارهای داخلی نتواند به رقابت بپردازد و در نهایت همانگونه که اشاره شد، در این شرایط نتیجه ای جز تضعیف و نابودی تولید در استان نمی توان انتظار داشت.

حال، از عدم توسعه و حمایت ناکافی از محصولات مختلف و صادرات آن ها که بگذریم، مسئله آن جا حادتر می شود که علیرغم این که سیاست های اقتصادی دولت بر توسعه ی صادرات غیرنفتی متمرکز است، در استان و بخصوص شهرهای مرزی، این معادله به شکل دیگری در حال انجام است و چه به صورت غیر رسمی و قاچاق، چه نیمه رسمی! و حتی به صورت رسمی (سهمیه روزانه ۲۰۰؟ لیتر حمل سوخت به آن سوی مرز برای مرزنشینان! و …) ترویج می شود!

صادرات یا بهتر بگوییم قاچاق فرآورده های نفتی شامل گازوئیل، بنزین، نفت سفید و گاز مایع گرچه صرفا به سود افراد معدودی انجام می گیرد، اما آسیب های آن به کل جامعه بر می گردد و حتی مشکلات امنیتی را برای کشور ایجاد کرده است. ورود روزانه صدها افغان به کشور، ورود اشرار و ایجاد رعب و وحشت و ناامنی، انهدام زیر ساخت های اقتصادی، سیاسی، آموزشی، بهداشتی و ایجاد معضلات اجتماعی، فرهنگی، دینی، ناامن کردن جاده ها، عدم امنیت سرمایه و سرمایه گذار، توسعه اشتغال کاذب و به تبع آن ایجاد بی رغبتی نسبت به شغل های پرزحمت و کم سود تولیدی، تنها بخشی از مسائلی هستند که به دنبال توسعه قاچاق سوخت، انسان و مواد در کشور ایجاد شده اند.

… اکنون چه باید کرد؟

در نهایت به جرات می توان گفت بهبود وضعیت معیشت مردم، رونق اقتصادی و اجتماعی و در نهایت توسعه پایدار استان شدیدا به صادرات بسته است و برای تحقق این مهم، راه­کارهای زیر پیشنهاد می گردد:

امضاء تفاهم نامه های تجاری با کشورهای همسایه با توسعه روابط دوستانه، ایجاد زیرساخت های ریلی و راه های ارتباطی، ایجاد مناطق آزاد تجاری در مرزهای خشکی بخصوص در سراوان، کنترل صادرات غیرمجاز سوخت و هدفمند کردن آن و استفاده از درآمدهای حاصله برای توسعه تولید و صادرات، ایجاد و گسترش کارگاه های تولیدی و بسته بندی جهت گرایش به تجارت بین المللی و نیز رقابت پذیر کردن محصولات، ایجاد امنیت پولی، امنیت سرمایه گذاری و حمایت همه جانبه از سرمایه گذاران و صادرکنندگان، نهادینه کردن فرهنگ تولید به جای مصرف گرایی، جلوگیری از خام فروشی با تقویت صنایع جانبی، بازاریابی محصولات بومی.

به امید مناطقی آزاد برای سیستان و بلوچستان!

محمداویس پیام، ۲۹/۷/۱۳۹۳

  1. مدیریت وب‎نشر گفت:

    سلام
    تولد سایتتون مبارک.

دیدگاه خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


بستن نسخه قابل چاپ